Duaların Kabulünü Hızlandıran 7 Ayet

O, bunu kullarından dilediğini ulaştırır. O, çok affedicidir, çok acıma edicidir. 3 – Hûd Suresi 6. Ayet وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِي الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ ﴿٦﴾ Ve mâ min dâbbetin fîl arkasını illâ alâllâhi rızkuhâ ve ya’lemu mustekarrahâ ve mustevdeahâ, kullun fî kitâbin mubînmubînin. Yeryüzünde hiçbir canlı yoktur ki, rızkı Allah’a ait olmasın.

Her birinin dünyada duracakları yeri de, can verdikten sonra emaneten konulacakları yeri de O

öğrenir. Bunların hepsi sarih bir kitapta Levh-i Mahfuz’da yazılıdır. 4 – Hûd Suresi 56. Ayet إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ رَبِّي وَرَبِّكُم مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا إِنَّ رَبِّي عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٥٦﴾ İnnî tevekkeltu alâllâhi rabbî ve rabbikum, mâ min dâbbetin illâ huve âhızun bi nâsıyetihâ, inne rabbî alâ sırâtın mustekîmmustekîmin. “İşte ben, hem benim, hem sizin Rabbiniz olan Allah’a direndim. Yeryüzünde bulunan hiçbir canlı yoktur ki,

Allah, onun kakülünden yakalamış olmasın. Kuşkusuz Rabbim dosdoğru bir yol üzerindedir.” 5 – Ankebût Suresi 60. Ayet وَكَأَيِّن مِن دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ يَرْزُقُهَا وَإِيَّاكُمْ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٦٠﴾ Ve keeyyin min dâbbetin lâ tahmilu rızkahâ allâhu yerzukuhâ ve iyyâkum ve huves semîul alîmalîmu. Nice canlılar vardır ki, rızıklarını taşımazlar gıda biriktirmezler. Onları da sizi de Allah rızıklandırır.

O, hakkıyla duyandır, hakkıyla bilendir. 6 – Fâtır Suresi 2. Ayet مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٢﴾ Mâ yeftehillâhu lin nâsi min rahmetin fe lâ mumsike lehâ, ve mâ yumsik fe lâ mursile lehu min ba’dihî, ve huvel azîzul hakîmhakîmu. Allah, insanlar için ne rahmet açarsa, artık onu yakalayacak yasaklayacak yoktur. Neyi de meblağsa, bundan sonra onu yollayacak yoktur. O, salt efor sahibidir, karar ve hikmet sahibidir. 7 – Zümer Suresi 38. Ayet وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ ﴿٣٨﴾ Ve le in seeltehum men halakas semâvâti vel arda le yekûlunnallâhu, kul e fe raeytum mâ ted’ûne min dûnillâhi in erâdeniyallâhu bi durrin hel hunne kâşifâtu durrihi ev erâdenî bi rahmetin hel hunne mumsikâtu rahmetihi, kul hasbiyallâhu, aleyhi yetevekkelul mutevekkılûnmutevekkılûne. Andolsun, şayet onlara, “Gökleri ve yeri kim yarattı?” diye sorsan elbette, “Allah”, derler. De ki: “Peki söyleyin bakalım? Allah’ı vazgeçip de iman ettikleriniz var ya; şayet Allah bana rastgele bir hasar değdirmek isterse, onlar Allah’ın değdirdiği hasarı kaldırabilirler mi? Yahut Allah bana bir rahmet dilese, onlar O’nun rahmetini yasaklayabilirler mi?” De ki: “Allah bana yeter. Tevekkül edenler ancak O’na tevekkül ederler.”