GERİİDE BIRAKTIĞI MEKTUP HERKESİ AĞLATTI.

Yaşlı kadın vefat ettikten sonra huzur evi çalışanlarının bulduğu bir mektup hepsini duygulandırdı. Yaşlı kadının dolabında birkaç kez katlanmış olan mektuplar buldular: Görün Beni Ne görüyorsunuz hemşireler, ne görüyorsunuz? Bana baktığınızda, pasaklı yaşlı bir kadın, yarım akıllı, ümidini kesmiş, gözleri toprağa bakan, lokmalarını çiğneyip duran ve cevap vermeyen, yüksek sesle ‘Biraz gayret et’ dediğinizde umursamayan bir kadın mı görüyorsunuz? Sizin yaptıklarınızdan memnun kalmayan, yıllardır eskimiş bir ayakkabıyı giyen, yaşama isteği olmayan, her istediğinizi yapan, uzun iş gününü doldurmak için banyo yaptırıp yemek yedirdiğiniz yaşlı bir kadın mı görüyorsunuz? Ne görüyorsunuz? Açın gözlerinizi hemşireler. Açın. BANA bakıyorsunuz… Hala burada otururken size kim olduğumu anlatayım. Bana sıradanmışım gibi bakarken hikâyemi dinleyince şaşıracaksınız. 10 çocuklu bir ailenin en küçüğüydüm. Birbirlerini seven ağabeylerim, kız kardeşlerim vardı. On altı yaşındaydım ve bir kuş kadar özgürdüm. Bir süre sonra hayalimdeki erkekle tanışacağımı hayal ederdim. 20 yaşında gelin olacaktım. Evlilik yeminimi ölene dek saklayacaktım. 25 yaşına geldiğimde mutlu ve huzurlu bir ailenin özlemini çeken bir çocuğum vardı.