ama babası…

Daniel Miller’ın oğlu Jacob 2 yıldır kayıptı. Ona çok acı verse de şimdi Daniel onun odasını boşaltmak zorundaydı. Fakat bu karar ona hayatının korkusunu yaşatacaktı. Gardırobun yerini değiştirmeye gittiğinde aniden bir şey fark etti. Dolabın arkasında duvar açıktı ve bu boşluk suntayla kapatılmıştı. Daniel duvara daha iyi bakabilmek için dolabı biraz yana itti. Dizlerinin üzerine çöktü ve suntaya elini vurdu. Boşluk sesi geliyordu. Hemen suntayı söktü ve kafasını duvardaki boşluğa doğru uzattı. Gördüğü şey karşısında tüyleri diken diken oldu…Miller ailesi dört kişilik mutlu bir aileydi: Baba Daniel(36), anne Sarah(34), iki oğulları Tom (11) ve Jacob (8). Sessiz bir banliyöde ilk evlerini almışlardı ve geleceğin onlara gülümsediğini hissediyorlardı. Komşuları onlarla tanışmaya geldiğinde eşyalarını yeni evlerine taşıyorlardı. Komşular kendilerini tanıttılar ve ailenin yardıma ihtiyacı olup olmadığını sordular. Ne kadar dostça! Daniel memnuniyetle onların teklifini kabul etti. Ancak aile mobilyaları içeri taşımak için ön kapıyı açtığında bir anda evin içinden gelen tuhaf bir ses duydular… Daniel dikkatlice kapıyı açtı. Ailesine geride durmalarını söyledi. Bu tuhaf sesin nereden geldiğini görmek için yavaşça evin içine doğru yürüdü. Fakat odalardan birinde sesin kaynağını bulduğunda rahat bir nefes aldı. Bir süredir boş olan evde bir sokak kedisi, doğurduğu yavrularıyla ilgileniyordu. Yüzünde bir gülümsemeyle ailesinin yanına döndü. Çocuklar kedileri seviyordu bu yüzden anne kediyi yavruylarıyla sahiplenmeye karar verdiler. Aile, yeni evlerinde harika birkaç ay geçirdi, ta ki bu beklenmedik son gelene kadar..