ama babası…….

Küçük Jacob, yaptıkları korkunç şeye rağmen onları affettiğini söyleyen bir mektup yazmıştı. Onlardan nefret etmediğini, bir gün onların yeniden mutluluğu bulmalarını umduğunu. Kendini kaçıranları affedince Jacob’ın küçük omuzlarından büyük bir yük kalkmıştı. Yavaş yavaş hayatın tadını tekrar çıkarabilir, bir zamanlar olduğu neşeli çocuk olabilirdi. Affetmenin gücü yalnızca Jacob’ın hayatını etkilemedi…acob’ın affetme yeteneği anne babasının yüreğine de dokunmuştu. 2 yıl boyunca tutsak kalan bir çocuk, onu kaçıranlar için nasıl böyle tatlı sözler yazabilirdi? Daniel ve Sarah’ı aklınıza gelebilecek en sevgi dolu şeyi yapmaya iten de oğullarının bu davranışıydı. Komşularına karşı olan tüm suçlamaları geri çekeceklerdi. Bir suçtan hüküm giymişlerdi, oğullarına karşı işledikleri suçtan. Ama bu yetersizlik duygusundan kaynaklanmıştı, kendi çocuklarının olmayışından. Daniel ve Sarah onların yaptığını onaylamıyor ama gerekçelerini anlayışla karşılıyorlardı. Sonrasında olanlara inanamazsınız…Daniel ve Sarah’ın ikna gücü işe yaradı. Oğullarını kaçırmaktan dolayı hapiste geçen bir yılın ardından Hank ve Karolyn tahliye oldu. Daniel ve Sarah onların kefaletini bile ödedi. Çift bu hoşgörülü aileye sonsuz minnet borçlu ve tekrar onların yan komşusu olmaya karar verdiler. Bu eşi benzeri görülmemiş bir hikaye. İyinin ve kötünün hikayesi. Ama hepsinden öte, bağışlayıcılığın hikayesi.. Bir çocuğun merhametinin nasıl sevgiyle dolu bir dünya kurabildiğinin hikayesi. İlham alın ve etrafınızdaki dünyaya bakın. Kimi özlüyorsun, affedemeyecek kadar inatçı mısın? Jacob hepimize örnek olsun. Birbirinize sarılın ve sorunlarınızı konuşarak halledin çünkü birlikteyken yaşadığımız hayat çok daha güzel.